ગઝલ- ગુંજન ગાંધી

આપણે તો ક્યાં કદી એ કોઈ પણ ધોરણ હતું?
તું કહે તો વાદળું ને તું કહે તો રણ હતું.

પૂજવા કાયમ હજારો સૂર્ય હો હાજર છતાં,
આગિયાને પૂજવાનું આમ ક્યાં કારણ હતું?

સુખ જેવો તો શબ્દ લખવાની ય કંઈ સગવડ નથી,
ચોતરફથી ભાગ્યને જોયા પછી તારણ હતું.

આ જગતથી હારવું એ રોજની બાબત હતી,
જાત સામે હારવાનું દર્દ સાધારણ હતું.

મેં ઉદાસીની ઇમારત એમ શણગારી હતી,
બારણે એના લટકતું યાદનું તોરણ હતું